در چنین روزی در سال هشتم هجری قمری غزوه حنین آغاز شد .
به نقل از کتاب زندگانى حضرت محمد(ص)  نوشته استاد رسولى محلاتى :
در میان سران قبایل مزبور مالک بن عوف نصرى بیش از دیگران جنب و جوش داشت و براى گرد آوردن قبایل فعالیت مى‏کرد و با اینکه حدود سى سال بیشتر از عمر او نمى‏گذشت‏به خاطر شجاعت و سلحشورى که داشت مورد احترام قبایل پرجمعیت آن اطراف بود و از وى حرف شنوایى داشتند. وى تا جایى که توانست قبیله‏هاى ساکن کوههاى جنوبى مکه را که از هوازن بودند مانند بنى سعد  ، بنى جشم، بنى هلال و همچنین قبیله ثقیف را که در طائف سکونت داشتند با خود همراه کرده و به نقل برخى از مورخان نزدیک به سى هزار نفر از آنها را در جایى به نام‏«اوطاس‏»  براى جنگ بامسلمانان و زدن یک ضربه کارى به لشکر اسلام جمع کرد و خود او نیز فرماندهى آنها را به عهده گرفت و تحت فرمان او به سوى حنین حرکت کردند. خبر اجتماع هوازن در«اوطاس‏»به سمع پیغمبر اسلام رسید و براى درهم کوبیدن آخرین سنگر مشرکان و دفع باقیمانده پیروان شیطان، آماده تجهیز سپاه و حرکت‏به سوى حنین گردید. از نظر نفرات و تعداد سربازان جنگى نگرانى در کار نبود ولى احتیاج به مقدارى زره و لوازم جنگى داشتند، در این خلال رسول خدا(ص)مطلع شد که صفوان بن امیه مقدارى زره و اسلحه جنگى در خانه دارد که در برخوردها و جنگهایى که قریش با قبایل دیگر داشته‏اند آنها را در اختیار قریش قرار مى‏داده، از این رو به سراغ او فرستاد و به عنوان عاریه مضمونه از او خواست تا آنها را در اختیار لشکر اسلام قرار دهد به این معنى که اگر چیزى از آنها از بین رفت عوض آن را بدهد و بدون کم و زیاد به او بازگرداند. صفوان قبول کرد و یک صد زره و مقدارى لوازم جنگى دیگر در اختیار آن حضرت گذارد و روز بعد لشکر اسلام با دوازده هزار مرد جنگى - که ده هزار نفرشان از مدینه به همراه پیغمبر آمده بودند و دو هزار نفر نیز از مردم تازه مسلمان مکه تحت فرماندهى ابو سفیان - به سوى وادى حنین حرکت کرد. لشکر اسلام همچنان تا نزدیک وادى حنین پیش رفت  و شب را به دستور پیغمبر اسلام در همانجا توقف کردند تا چون صبح شود به وادى حنین در آیند. مالک بن عوف پیش از آنکه لشکر اسلام بدان حدود برسد با لشکریانش به وادى حنین وارد شده بود و به لشکریان خود دستور داده بود زنان و کودکان و چهارپایان و احشام را پشت‏سر خود قرار دهند و غلاف شمشیرها را بشکنند. سپس در اطراف دره در شت‏سنگها و شیارها و گودیهاى سر راه و دامنه کوه و سایه درختها کمین کنند تا وقتى لشکر اسلام از دره سرازیر شد ناگهان یکپارچه بر آنها حمله کنند و آنها را منهزم سازند. پس از اداى نماز صبح هنوز هوا تاریک بود که سربازان اسلام به سوى دره حنین سرازیر شدند. و پیشاپیش لشکر، خالد بن ولید با بنى سلیم حرکت مى‏کرد و به دنبال او گروههاى دیگر هر دسته به دنبال پرچم مخصوص به خود پیش مى‏رفت که ناگهان مورد حمله سرسختانه هوازن که با نقشه قبلى کاملا خود را آماده چنین حمله‏اى کرده بودند قرار گرفتند و از اطراف دره تیرها به صورت رگبار بر آنها باریدن گرفت و در پناه تیرها نیز هزاران سرباز از جان گذشته با شمشیرهاى برهنه، آنها را محاصره کردند. این حمله چنان سخت و غافلگیرانه بود که مسلمانان تا خواستند به خود آیند و ست‏به اسلحه و سپر و نیزه ببرند عده‏اى از آنها کشته شدند و راهى جز فرار و زیمت‏براى خود ندیدند. پیغمبر اسلام که در عقب سپاه بر استر سفیدى سوار بود و لباس جنگ بر تن داشت ناگهان دید سپاه اسلام گروه گروه بسرعت فرار مى‏کنند و این سپاه منظم دوازده هزار نفرى که چون رودخانه‏اى به پیش مى‏رفت ناگهان در هم ریخت و هر قسمت آن به سویى رهسپار گشته و گریزان است. رسول خدا(ص)که چنان دید بسرعت‏خود را به سمت راست دره حنین رسانید و فریاد زد: مردم به کجا مى‏روید؟منم رسول خدا، منم محمد بن عبد الله به نزد من آیید!  در برخى از تواریخ است که سرانجام پیغمبر اسلام تاب نیاورد و یک تنه به دشمن حمله کرد .مورخین مانند یعقوبى و دیگران نوشته‏اند: در آن گیر و دار تنها ده نفر بودند که با پیغمبر ماندند و فرار نکردند و این ده نفر عبارت بودند از على(ع)، عباس بن عبد المطلب، ابو سفیان بن حارث بن عبد المطلب، فضل بن حارث، ربیعة بن حارث، عبد الله بن زبیر، عتبة و معتب فرزندان ابو لهب، فضل بن عباس، ایمن بن ام ایمن و در این میان على(ع)از همه بیشتر دلاورى و تلاش داشت و دشمن را از جلوى پیغمبر دور مى‏نمود، گاهى خود را به عقب دشمن مى‏زد و گاهى به سوى پیغمبر باز مى‏گشت تا از حال آن حضرت و سلامتى او مطمئن گردد، و در این گیر و دار چهل تن از دشمنان را به خاک هلاک افکند و همه را از وسط دو نیم کرد. قرآن کریم در سوره مبارکه توبه وقتى اشاره به داستان جنگ حنین مى‏کند و سختى کار و فرار مسلمانان را بیان مى‏دارد به دنبال آن فرماید: «ثم انزل الله سکینته على رسوله و على المؤمنین و انزل جنودا لم تروها و عذب الذین کفروا و ذلک جزاء الکافرین؟» [سپس خداى تعالى آرامش خود را بر پیغمبر و مؤمنان نازل فرمود، و لشکریانى که شما نمى‏دیدید فرو فرستاد و کافران را معذب ساخت و جزاى کافران این چنین است. نصرت الهى فرود آمد و صداى بلند و پى در پى و رساى عباس بن عبد المطلب به گوش فراریان رسید و انصار را به خود آورد که پس از آن همه فداکاریها که در راه اسلام داشتند این چه فرار ننگینى است که در این معرکه مى‏کنند و از این رو به سوى دره حنین بازگشته غلاف شمشیرها را شکستند و صداها را به‏«لبیک، لبیک‏»بلند کردند و با شمشیرهاى برهنه از هر سو به دشمن حمله‏ور شدند، صحنه جنگ که داشت‏به سود دشمن پایان مى‏یافت تدریجا عوض شد و مسلمانانى که غالبا از انصار مدینه بودند و به میدان جنگ باز مى‏گشتند به جبران فرارى که کرده بودند بسختى در برابر دشمن پایدارى کرده و صفوف آنها را به هم ریختند و جنگ سختى از نو در گرفت. رسول خدا(ص)به عباس فرمود: اینها کیان‏اند؟عرض کرد: انصار هستند، پیغمبر فرمود: «اکنون تنور جنگ گرم شد»! هوا دیگر روشن شده بود و معرکه جنگ بخوبى دیده مى‏شد و برق شمشیرها به چشم مى‏خورد و صداى چکاچک ابزار جنگى و سپرها به گوش مى‏رسید، قبایل هوازن که به این زودى حاضر نبودند پیروزى به دست آورده را از دست‏بدهند سخت مقاومت مى‏کردند.در این جنگ بزرگترین غنیمت‏به دست مسلمانان آمد، زیرا همان طور که گفته شد مالک بن عوف دستور داده بود لشکریان هر چه دارند همراه خود بردارند که به خاطر آنها بهتر پایدارى و مقاومت کنند از این رو مورخین مى‏نویسند در این جنگ 6000 اسیر، 24000 شتر، 40000 گوسفند و 4000 وقیه نقره(که هر وقیه 213 گرم است)نصیب مسلمانان گردید و چون رسول خدا(ص)براى تعقیب دشمن عازم طائف بود دستور داد موقتا تمامى غنایم را در«جعرانة‏»  بگذارند و اسیران را نیز در خانه‏اى نگهدارى کنند و چند نفر را نیز براى حفاظت و نگهبانى آنها گماشت تا در مراجعت آنها را تقسیم کند. اما کشتگان چنانکه از برخى تواریخ بر مى‏آید از دو طرف بسیار بوده، اما از هوازن و ثقیف تنها از یک قبیله هفتاد نفر به قتل رسیدند - چنانکه در بالا نیز ذکر شد - و از مسلمانان نیز همان طور که از برخى تواریخ نقل شده جمع زیادى به شهادت رسیدند .

در چنین روزی در سال  1338 هجری قمری  قرار داد ننگین 1919 میان  دولت وثوق الدوله و  انگلستان منعقد شد .
 وثوق الدوله ، یکی نخست وزیران  ایران است .  فرزند میرزا ابراهیم معتمدالسلطنه و برادر بزرگ احمد قوام ‏السلطنه   پس از اتمام  تحصیلات مقدماتی خود و فراگیری  زبان های فرانسه و انگلیسى وارد فعالیت  های سیاسی در دوران مشروطیت شد . وثوق الدوله  پس از فتح تهران به عضویت هیات رییسه فاتحان تهران  درآمد . وثوق الدوله ،  سپهدار اعظم ، سردار اسعد  و تقى زاده از جمله اعضای این هیات بودند . وثوق الدوله، در سال ‏1334 ه.ق نخست وزیر و وزیر امورخارجه شد و در کابینه «عین الدوله‏»  به وزارت‏فرهنگ تعیین گردید . وی  در سال ‏1336 براى بار دوم نخست‏وزیر شد و وزارت کشور را نیز عهده دار گردید .  اوپس از مشروطیت‏ یک بار وزیر فرهنگ، دوبار وزیر دادگسترى، دو باروزیر کشور، چهار بار وزیر دارایى، هفت ‏بار وزیر امور خارجه و دوبارنخست وزیر ایران شد . وثوق الدوله   در تاریخ ایران به عنوان یک مهره انگلیسی شناخته شده است . او با انجام فعالیت  هایی عملا راه را برای حضور بیگانه و بویژه انگلستان  در ایران باز کرد و ایران را تبدیل به مستعمره برای انگلستان نمود .  پرسى کاکس (وزیر مختار انگلیس) دردوازدهم ذى‏قعده ‏1337 ه. ق مطابق با مرداد 1298 ه. ش قرار داد ننگین  نهم اوت‏1919 م را با وثوق الدوله نخست وزیر وقت منعقد نمود. این قرارداد شش ماده‏اى، تمامی  منافع انگلیسى‏ها را در ایران برآورده می کرد  و به موجب آن دو رکن  کشور یعنى ارتش و دارایى تحت نظر مستشاران انگلیسى قرار مى‏گرفت.  وثوق الدوله، علاوه بر سیاست‏مدارى شعر هم می سرود و گاهی هم مقالاتی می نوشت.

در چنین روزی در سال 1993 میلادی کشور یسشل به استقلال دست یافت .

در چنین روزی در سال 1812 میلاید ایوان گونچاروف نویسنده مشهور روس یده به جهان گشود . ابلوموف عنوان مهمترین اثر اوست .

در چنین روزی در سال 1896 میلادی فیلیپ بری نمایشنامه نویس برجسته آمریکایی به دنیا آمد . «داستان فیلا دلفیا»  عنوان مهمترین اثر اوست .

در چنین روزی در سال 1937 میلادی گودوین نویسنده بر جسته آمریکایی دیده به جهان گشود . «زن عجیب و غریب » عنوان  مهمترین اثر اوست .

 در چنین روزی در سال 1815 میلادی جنگ واترلو آغاز شد. در این جنگ ناپلئون بناپارت از ولینگتون شکست خورد. در سال 1821 میلادی ناپلئون بناپارت بعد از گذشت  شش سال تبعید در جزیره سنت هلن  در گذشت. پس از تشکیل مجلس قانون‌گذاری و  کنوانسیون و  تصویب قانون اساسی جدید در فرانسه یعنی در  سال هشتم انقلاب فرانسه ، مجلس مؤسسان به انتقال قدرت  به ناپلئون بناپارت بعنوان کنسول اول اقدام کرد. ناپلئون پس از دریافت قدرت به کشور گشایی مشغول شد و جنگ های مختلفی با بلاد مختلف دنیا به راه انداخت که از آن میان می توان به لشگرکشی به روسیه  اشاره کرد. وی  پس از حکومت صد روزه و شکست در واترلو،  برای همیشه از صحنه سیاسی فرانسه طرد شد. پس از او با بازگشت قدرت به خاندان بوربون‌ها، به ترتیب  لویی هیچدهم ، شارل دهم  و لویی فیلیپ بر فرانسه  حکومت کردند.

در چنین   روزی در سال 1948 میلادی کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد اعلامیه جهانی حقوق بشر را مورد پذیرش قرار داد. در سال  1948 میلادی و پس از جنگ جهانی دوم و وقوع وقایع اسف بار جنگ،  کشورهای  مختلف تصمیم گرفتند، همزمان با طرح منشور ملل متحد موادی را در جهت احترام به حقوق بشر و آزادی های سیاسی تنظیم کنند. بعدها این وظیفه به عهده کمیسیون حقوق بشر محول شد و این کمیسیون در ژانویه 1947 شروع به کار و مطالعه در این خصوص  کرد. سرانجام در سال 1948 با 48 رای مثبت و 8 رای ممتنع بیانیه جهانی حقوق بشر تصویب شد. بیانیه جهانی حقوق بشر متشکل از یک مقدمه و سی ماده است که مواد سه الی 21 آن  در باره حقوق مدنی و سیاسی است. مواد 22 تا 27 آن درباره حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است و مواد 28 تا 30 آن درباره سیستم حققوق  بشری بحث می کند. کمیسیون حقوق بین الملل ، کمیته ویژه استعمار زدایی و اجرای اعلامیه استقلال  و کمیته اعمال حقوق غیر قابل انتزاع مردم فلسطین از جمله نهاد های فرعی است که مجمع عمومی سازمان ملل در اجرای وظایف خود آنها را در خصوص  موضوع حقو ق بشر ایجاد کرده است .

در چنین روزی در سال 1953 میلادی در مصر اعلام جمهوری شد .