علائم سندرم خستگی مزمن یا CFS

چون تشخیص CFS  سخت است برخی از پزشکان بر این باور هستند که CFS  یک بیماری واقعی نیست  و بیشتر منشا روانشناختی دارد. باوجود این، انستیتو ملی آلرژی و بیماریهای عفونی (National Institute of Allergy and Infectious Diseases) این اختلال CFS  را یک اختلال جدی و مهم می داند. و CDC شاخصهایی برای تشخیص آن پیشنهاد داده است

CFS  می تواند در حالتهای مختلفی شروع شود. علاوه بر خستگی افراد علائمی مانند گلو درد، عدم تمرکز و دردهای عضلانی با منشا نامعلوم را که تا ۶ ماه وجود داشته را تجربه می کنند.  CFS ممکن است بعد از یک سرماخوردگی ،  عفونت ویروسی گوارشي یا برونشیت بروز کند. نوجوانان و جوانان بعد از یک مونونوکلئوزیس ممکن است مبتلا شوند. برخی در حین یا بعد از گذراندن یک دوره طولانی یا متوسط استرس. اما برای برخی به آهستگی و بدون عامل فعال کننده خاصی شروع می گردد. در  CFS  شما خستگی و فرسودگی شدیدی احساس می کنید که حتی گاهی قادر به انجام کارهای روزمره خود هم نیستید.

قبل از بیماری علائم شایع عبارتند از : گلودرد – دردهای عضلانی – ضعف عضلانی و احساس خواب آلودگی. در این لحظه شما احساس می کنید که به خواب عمیق و زیادی محتاج هستید در صورتیکه به خواب رفتن شما یا سخت است و یا خواب شما بسیار کوتاه. ضمن این که بعد از بیدار شدن هم احساس خواب آلودگی خواهید کرد.

برای رسیدن به تشخیص  CFS  شخص باید خستگی شدید را حداقل به مدت ۶ ماه احساس کند بدون اینکه عامل مشخص یا معینی وجود داشته باشد و باید حداقل ۴ تا از علائم زیر وجود داشته باشد:

حافظه کوتاه مدت ضعیف یا عدم تمرکز – گلو درد – عقده های لنفاوی دردناک – دردهای عضلانی یا مفصلی – نوع جدیدی از سر درد که قبلا تجربه نکرده باشد – خوابی که باعث آرامش و رفع خستگی شما نشود و خستگی بعد از ورزش که بیشتر از ۲۴ ساعت طول بکشد.