دیگوکسین٬ دارویی موثر برای بیماران قلبی

به گزارش روابط عمومی سازمان تدارکات پزشکی به نقل از pharma news در گذشته از دو داروی دیگوکسین و دیجیتوکسین استفاده می شد که امروز تنها داروی دیگوکسین در دسترس است. این دارو برای ایجاد یک اثر درمانی مناسب نیاز به یک دوز اولیه (Loading Dose) دارد که به صورت وریدی یا خوراکی به بیمار داده می شود و یک دوز نگهدارنده (Maintenance Dose) نیز برای حفظ این تاثیرات نیاز است. البته نحوه استفاده از این دارو در درمان نارسایی قلبی و آریتمی متفاوت است و بسته به نظر پزشک معالج دارد

زمانی که از دیگوکسین برای درمان نارسایی قلبی استفاده می‌شود٬ سطح خونی دیگوکسین ۷ تا ۱۰ روز بعد از شروع درمان و یا هنگام تغییر دوز دارو باید مورد بررسی قرار گیرد.
در یک بیمار با نارسایی قلبی بهترین مقدار سرمی دیگوکسین که بالاترین اثر دارویی و کمترین عوارض را داشته باشد 0.5 تا 0.8 میلی لیتر است و مقدار دارویی که می تواند این سطح 0.125 تا 0.5 در روز است.
از رسیدن دارو به سطح بالاتر سرمی باید به شدت پرهیز کرد زیرا می تواند عوارض سمی را در مریض ایجاد کند. زمانی که مریض در شرایط ثابتی قرار دارد و نیاز به تغییر دوز نیست بهتر است هر ۳ تا ۶ ماه مجددا سطح سرمی دارو چک شود.

همچین مصرف آنتی بیوتیک هایی مانند تتراساکلین و اریتروماسین می تواند در متابولیسم دارو اختلال ایجاد کند و سطح سرمی آن را افزایش دهد و بهتر است این آنتی بیوتیک‌ها به طور همزمان با دیگوکسین مورد استفاده قرار نگیرند.